Tegen alle goede voornemens in, stond ik toch in de rij voor de kassa van de Hema om een paaskip af te rekenen. Chocola. Het lokt en roept, en dan ben ik een zwakke zuster.
Omgaan met verleiding is een oefening in omgaan met de korte en met de lange termijn. Kleuters denken op de korte termijn: zien is eten. Volwassenen denken op de lange termijn, en dat ik in deze categorie val, zorgde ervoor dat ik de paaskip een hele dag wist te bewaren. Wel voelde ik me schuldig toen ik aan het gezichtje van de kip begon te eten, dus toen draaide ik het maar om. Het scheelde toch.
Ik begrijp niet wat ik met die paaskip moest. Van suiker ga ik me moe en slecht voelen, net of er iets in mij ziek is. Dan moet ik veel water drinken, extra slapen en ‘s middags op de bank rusten. Daar denk ik aan de dagen die mij resten en hoe ik met mijn tijd van leven omga. Ja, vrolijker word ik er dan ook niet op. Na een poosje gaat het altijd weer beter. En dan gebeurt het fatale: ik vergeet het, alleen blijft de herinnering aan die vrolijk verpakte paaskip.
Hoe gaat zoiets? De winkels sloten bijna, ik wilde iets bijzonders met Pasen en toen was ik in de Hema.
Dat bijzondere nekte me. Ik had graag naar de kerk gewild, het is feitelijk het logische om te doen op zo’n dag. Maar ik heb bezwaren tegen de Goddelijke administratie: dat vroege uur, het zingen, en dan heb ik nog niks gezegd over de positie van de vrouw. Eigenlijk zou ik naar de Quakers moeten, daar zit men in stilte bijeen tot iemand iets zinvols heeft te zeggen. Alleen beginnen zij ook weer zo vroeg. Dan zit ik nog aan de koffie.
Er zijn zo heel veel huizen van God, dat ik soms de voordeur niet meer zie. Ik hou van wierook en van waarheid, van stilte en van Gregoriaanse koorzang, en dat alles hoop ik nog een keer te vinden in een prachtig oud gebouw met glas-in-lood ramen. Misschien is het ergens. Of niet. In dat laatste geval ben ik tot mijzelf veroordeeld. Dan begin ik met de eerste taak en die bestaat uit zachtmoedigheid en oefenen met weerstand bieden aan de verleiding, die eens in het jaar aan mij verschijnt in de gedaante van een Hema-paaskip.
Vilan van de Loo
