Aan de lijn

Voor de deuren van de supermarkt stond een klein hondje. Hij was alleen, maar hoorde toch bij iemand. Aan zijn halsband droeg hij een lijn en die was losjes vastgemaakt aan een paal. Bijna had ik hem mee naar huis genomen.

Dat beeld van het hondje raakte ik maar niet kwijt. Hoe hij daar had gestaan, zo dapper en vol vertrouwen dat zijn baas zou terugkomen en dat ze dan weer samen verder zouden wandelen. Wat wist dat beestje van slechte mensen? Hopelijk niets. Ik weet het helaas wel, want ik lees de krant.

Waarom laat iemand zo gemakkelijk de hond buiten wachten? Het staat slordig. Nee erger, het staat liefdeloos en dat is het ook. Een hond is een persoon die aandacht en zorg verdient, voor wie je verantwoordelijk bent. Ook als je even een pak melk wilt kopen. Dan breng je eerst de hond thuis. Een kwestie van nadenken en dan doen.

Ik zie ze vaker dan me lief is, die hondjes aan een lijn zonder baas. Ze zijn even hier of daar neergezet en ze wachten, in hun uppie in de grote wereld, op wat komen gaat. Elke keer wens ik dan, dat ik een vrouw met een groot fortuin was. Dan zou ik in een busje elke hond meenemen en hem naar een villa met rondren-tuin brengen. Daar speelden alle honden met elkaar en overal stonden oude banken om op te slapen en bakjes met de allerheerlijkste brokjes. Bij mij in de villa was elke hond helemaal veilig. De honden leerden vanzelf om met de aanwezige katten om te gaan, maar daar gaat het nou even niet om. Wel om de straf die ik zo zou uitdelen, en daar zit mijn boosheid in, net als mijn angst om dit hondje en elk ander hondje dat op straat moet wachten.

Was ik de enige die met verdriet in het hart naar huis liep? De straatkrantverkoper prees de krant aan, iedereen was druk en onderweg, en de supermarkt voelt zich niet verantwoordelijk voor wat er buiten de deuren gebeurt. Dus dan blijven er weinig mensen over. Ik woon samen met mijn huiskater Bert, en die is te onzeker om grote veranderingen aan te kunnen. Anders had hier misschien nou wel dat ene kleine hondje gewoond, en ik zou hem nooit zomaar ergens buiten parkeren, nooit. Sommige mensen verdienen geen honden.

Vilan van de Loo

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.